Door de intrinsieke en de extrinsieke huidveroudering factoren ondergaat de huid in de loop van het leven een aantal kenmerkende veranderingen, zoals:
in dikte (de huid wordt dunner);
in vorm en samenstelling (rimpels en dergelijke);
in functie (minder talg- en zweetproductie, slechtere wondgenezing, huidkanker en dergelijke);
in kleur (pigmentverschuivingen, met onder andere gele en bruine vlekken).
Intrinsieke huidveroudering
De intrinsieke veroudering van uw huid kunt u het best beoordelen op plaatsen die niet of nauwelijks aan zonlicht zijn blootgesteld, zoals de billen. De grootste veranderingen treden op in de puberteit en op oudere leeftijd.
Opperhuid De huid van een zuigeling heeft een dikke vetlaag, maar een relatief dunne hoornlaag. Naarmate we ouder worden, nemen de celdelingen in de opperhuid af, waardoor deze laag dunner wordt. De overliggende hoornlaag neemt echter compensatoir omgekeerd evenredig in dikte toe. De verbindingslaag tussen opperhuid en leder-huid wordt platter.
Lederhuid In de lederhuid worden de fibroblasten minder actief. Niet alleen het aantal elastinevezels loopt terug, maar ook de kwaliteit (het elastische vermogen) ervan. Bij zeer oude mensen vallen de vezels uiteindelijk geheel uiteen. Daarnaast verandert de architectuur van de collageen-vezelbundels, een ander bestanddeel van het steunweefsel. Als gevolg hiervan wordt de structuur van de lederhuid losser en slapper, gaat de huid rimpelen en duurt het even voordat hij zijn oorspronkelijke vorm weer heeft aangenomen als hij wordt verschoven. Deze verschijnselen beginnen tussen het 30e en 50e levensjaar en worden veel duidelijker zichtbaar na het 70e levensjaar. De vorming van uitgezakte plooien is een typisch gevolg van intrinsieke veroudering. Onder invloed van de zwaartekracht en door de slaap vormen zich plooien die naar beneden hangen, vooral op plaatsen waar de huid is opgerekt door de afzetting van vet in het onderhuidse bindweefsel.
Het aantal zweetklieren neemt tijdens de veroudering drastisch af en het duurt ook langer voordat de kliertjes worden gestimuleerd, bijvoorbeeld door een hogere omgevingstemperatuur. Oudere mensen zweten daardoor minder. Ook het aantal talgklieren vermindert, waardoor de huid minder beschermende huidsmeer (talg) aanmaakt en sneller uitdroogt. Veel ouderen hebben dan ook last van een droge huid. Doordat bij het ouder worden ook de bloeddoorstroming van de (dunnere) huid verslechtert, de celdeling langzamer verloopt en de ‘stootkussen’-functie afneemt, zal een beschadigde huid bij oudere mensen trager genezen. Deze fenomenen zijn onafhankelijk van de huidkleur en blijven niet beperkt tot de delen van de huid die door de zon worden bestraald.
Extrinsieke huidveroudering
De extrinsieke veroudering ziet u vooral in de aan zonlicht blootgestelde delen van de huid: het gezicht, de nek, de handruggen, de V van de hals, het kalende hoofd, de onderbenen. Ouder worden onder invloed van (zon)licht noemen we solaire degeneratie of ‘photo-aging’ (lichtveroudering). Vooral de ultraviolette straling in zonlicht is de boosdoener. Behalve ultraviolet licht zijn er andere extrinsieke factoren die het verouderingsproces van de huid versnellen, zoals andere vormen van bestraling (infrarood), klimaatfactoren, roken en blootstelling aan toxische stoffen. Maar het effect van UV-straling op de huid is groter dan dat van alle andere factoren, inclusief de intrinsieke.
Opperhuid In het begin ziet u in de opperhuid een toename van het aantal cellen, vooral van de hoornlaag. Onder invloed van ultraviolette straling worden de pigmentcellen actiever en groter en kunnen donkere en lichte plekken (pigmentverschuivingen) ontstaan, zoals lentigo solaris. In delen van de huid die langdurig aan UV-straling zijn blootgesteld, neemt het aantal Langerhans-cellen af (dit gebeurt ook in de niet aan UV blootgestelde delen, maar in mindere mate).
Lederhuid Overmatige UV-straling leidt ertoe dat – net als bij de intrinsieke veroudering – de lederhuid zijn elastische structuur verliest. Dit wordt solaire elastose genoemd. De elastinevezels verdikken zich, worden onregelmatig en gaan uiteindelijk over in een vormeloze kluwen van draden, waarbij ook de collageenbundels verloren gaan. Hierbij is een belangrijke rol weggelegd voor enzymen die de afbraak van elastine- en collageenvezels in gang zetten (elastasen en collagenasen). Hoe UV-stralen deze veranderingen precies veroorzaken, is nog niet duidelijk.
Solaire elastose komt vooral voor op het gezicht en gaat gepaard met een typische gele verkleuring en verdikking van de huid, met grillig gevormde witte streepjes en rimpels rondom de mond en langs sommige lijnen op de wangen. De mate van elastose is afhankelijk van de dosis UV-straling. Het precieze actiespectrum is nog onbekend: zowel UVA- als UVB-licht kunnen elastose veroorzaken, maar ook infraroodstraling.
Huidveroudering en huidafwijkingen Een verouderde huid wordt gekenmerkt door veranderingen in kleur, vorm en functionaliteit. Daarnaast is er een verband tussen de huidveroudering die veroorzaakt wordt door UV-schade en enkele typische huidafwijkingen, zoals:
De huid is het grootste orgaan van het menselijk lichaam en heeft een oppervlakte van 1,5 tot 2 m² bij een volwassene. Het vormt 15 tot 20% van het totale lichaamsgewicht. De kleur van de huid wordt onder andere beïnvloed door de hoeveelheid pigment, de bloeddoorstroming en de dikte. Gemiddeld is de huid tussen de 2 en 3 millimeter dik, maar deze dikte kan sterk variëren op verschillende plekken. Rond de ogen is de huid bijvoorbeeld veel dunner. De dikte van de huid verandert ook met de leeftijd.
Hoe is onze huid opgebouwd?
De huid bestaat uit drie belangrijke lagen. De bovenste laag, bekend als de opperhuid of epidermis, vormt de buitenste bescherming. Onder de opperhuid bevindt zich de lederhuid, ook wel corium of dermis genoemd. Deze twee lagen vormen de basisstructuur van de huid. De onderste laag, de subcutis, bestaat uit onderhuids bind- en vetweefsel.
De huid vervult essentiële beschermende en regulerende functies. In de eerste plaats fungeert de huid als een barrière, die het lichaam beschermt tegen schadelijke invloeden van buitenaf, zoals verwondingen, hitte, zonlicht en infecties. Bovendien voorkomt de huid dat water en elektrolyten verloren gaan en dat ongewenste stoffen het lichaam binnenkomen. Sommige stoffen kunnen op de huid van mensen zelfs in kleine hoeveelheden de afweercellen prikkelen en leiden tot ontstekingen, bekend als contacteczeem. Een voorbeeld van een veelvoorkomend contactallergene is nikkel. Een gezonde huid verkleint de kans op contacteczeem, terwijl beschadigde huid juist gevoeliger is voor dergelijke reacties. Iemand met gaatjes in de oren kan bijvoorbeeld eerder last krijgen van contacteczeem door het dragen van nikkel bevattende oorbellen.
Daarnaast is de huid verantwoordelijk voor de aanmaak van vitamine D met behulp van zonlicht. De huid fungeert ook als een belangrijk zintuig, dat pijnlijke of (on)aangename prikkels waarneemt. Bovendien reguleert de huid de lichaamstemperatuur door middel van zweetklieren en speelt het een rol als opslagplaats voor vet (energie).
De huid heeft ook een significante sociale functie. Een gezonde, verzorgde huid wordt vaak als aantrekkelijk ervaren, terwijl een beschadigde of onverzorgde huid dat niet is en soms zelfs als afstotend kan worden gezien. Dit is vooral belangrijk voor het gezicht, dat vaak als eerste in contact komt met anderen.
Functies van de huid
De huid vervult verschillende belangrijke functies, waaronder:
Barrière tegen schadelijke invloeden
Bescherming tegen UV-stralen
Warmteregulatie
Productie van vitamine D
Zintuiglijke waarneming (tast, pijn, temperatuur)
Opslag van vet
De Opperhuid: Jouw Eerste Verdedigingslinie
De opperhuid, ook wel de epidermis genoemd, is de bovenste laag van de huid en bestaat voornamelijk uit hoorncellen of keratinocyten. Deze cellen delen zich voortdurend aan de onderkant, waardoor ze nieuwe cellen naar boven duwen. Naarmate deze cellen verplaatsen, worden ze dunner en verhoornen ze. Het resultaat is een dunne laag van hoornstof (keratine) die de huid beschermt tegen schadelijke stoffen. Deze beschermende en gedeeltelijk waterdoorlatende laag wordt het stratum corneum (hoornlaag) genoemd. Op plekken waar de huid veel eelt bevat, zoals de handpalmen en voetzolen, is deze hoornlaag aanzienlijk dikker.
Dankzij de continue aanmaak van nieuwe cellen kan de huid bij verwondingen snel genezen. Normaal gesproken is de afschilfering van de opperhuid niet zichtbaar, behalve bij bepaalde huidziekten of op het behaarde hoofd (zoals roos). De opperhuid vernieuwt zich gemiddeld om de maand.
Naast de keratinocyten zijn er nog twee andere belangrijke celtypen in de opperhuid: melanocyten en Langerhans-cellen. Melanocyten zijn pigmentcellen die melanine produceren, het pigment dat zorgt voor de kleur van de huid en bescherming biedt tegen schadelijke ultraviolette straling van de zon. De melanocyten bevinden zich in de basale laag van de opperhuid en dragen het pigment via uitlopers over aan de keratinocyten. Het aantal melanocyten is bij iedereen gelijk, ongeacht de huidkleur, maar de hoeveelheid melanine die ze produceren kan sterk variëren. Dit veroorzaakt de verschillen in huidkleur en helpt bij de bescherming tegen zonnebrand en vroegtijdige huidveroudering.
Langerhans-cellen spelen een cruciale rol in ons afweersysteem door het lichaam te beschermen tegen lichaamsvreemde stoffen en infecties. De opperhuid fungeert dan ook als de belangrijkste barrière tegen deze bedreigingen.
Wanneer de hoornlaag intact is, verliest de huid slechts een geringe hoeveelheid water. Lipiden, een soort vetbolletjes in de opperhuid, zijn hierbij van groot belang. De keratine in de hoornlaag kan zowel water opnemen als afgeven. Bij een hoge luchtvochtigheid, transpiratie of het afdekken van de huid kan het watergehalte in de hoornlaag toenemen. Echter, wanneer de huid beschadigd raakt, zoals bij eczeem, kan het waterverlies aanzienlijk toenemen, wat leidt tot een droge huid.
De Lederhuid: De Sterke Basis van Je Huid
Onder de opperhuid ligt de lederhuid, ook wel bekend als de dermis of corium. Deze enkele millimeters dikke bindweefsellaag speelt een cruciale rol in de structuur en functionaliteit van de huid. In de lederhuid bevinden zich fibroblasten, die een lijmachtige eiwitstof genaamd collageen en gele, elastische vezels genaamd elastine produceren. Deze vezels zijn doordrenkt met een gel-achtige grondsubstantie en zijn essentieel voor het opvangen van mechanische trek- en rekkrachten.
Tussen de cellen en vezels in de lederhuid vind je belangrijke componenten zoals bloedvaten, lymfevaten en zenuwuiteinden. Deze zenuwuiteinden zijn verantwoordelijk voor het waarnemen van tast, pijn en temperatuur. Daarnaast bevat de lederhuid haarzakjes, zweetklieren en talgklieren, die samen bijdragen aan de gezondheid en functionaliteit van de huid.
De grens tussen de opperhuid en de lederhuid is niet vlak, maar vertoont een golvend patroon met in- en uitstulpingen. Dit zorgt ervoor dat de opperhuid stevig in de lederhuid verankerd ligt, wat bijdraagt aan de algehele stabiliteit van de huid.
Zorg goed voor je lederhuid, want deze laag is essentieel voor de elasticiteit, stevigheid en algehele uitstraling van je huid. Door regelmatig te hydrateren en de juiste verzorgingsproducten te gebruiken, kun je de gezondheid van je lederhuid ondersteunen en ervoor zorgen dat je huid er stralend en jeugdig uitziet!
Onderhuids Bind- en Vetweefsel: De Essentiële Ondersteuning van Je Huid
Het onderhuids bindweefsel is een cruciale laag die voornamelijk bestaat uit vethoudende cellen. Deze laag speelt een belangrijke rol in het lichaam en vervult verschillende functies die essentieel zijn voor de algehele gezondheid van de huid.
Een van de belangrijkste functies van het onderhuids bindweefsel is warmte-isolatie. Het helpt om de lichaamstemperatuur te reguleren, waardoor je je comfortabel blijft voelen, ongeacht de omgevingstemperatuur. Daarnaast fungeert dit weefsel als een energieopslagplaats, wat betekent dat het lichaam gemakkelijk toegang heeft tot energie wanneer dat nodig is.
Bovendien werkt het onderhuids bindweefsel als een stootkussen, dat de onderliggende structuren beschermt tegen impact en druk. Dit is vooral belangrijk voor het behoud van de integriteit van spieren en organen.
Zorg voor je onderhuidse bindweefsel door een gezonde levensstijl te behouden. Een gebalanceerd dieet, regelmatige lichaamsbeweging en voldoende hydratatie dragen bij aan de gezondheid van deze belangrijke huidlaag.
Talg- en Zweetklieren: De Sleutelfuncties voor een Gezonde Huid
Talgklieren zijn overal op de huid aanwezig, met uitzondering van de handpalmen en voetzolen. Deze klieren bevinden zich altijd in de buurt van een haarzakje en monden daar ook in uit. Talg is een natuurlijk mengsel van vettige stoffen die de huid soepel houden en beschermen tegen uitdroging. Gemiddeld bevinden zich ongeveer honderd talgklieren per vierkante centimeter huid. In gebieden zoals het midden van de borst, de rug, het gezicht en op het behaarde hoofd kan dit aantal zelfs oplopen tot bijna duizend. Mensen met een hoge talgproductie ervaren vaak vet haar, wat een veelvoorkomend probleem kan zijn.
Naast talgklieren spelen zweetklieren ook een essentiële rol in het lichaam. Deze klieren zijn verspreid over de gehele huid en zijn verantwoordelijk voor warmteregulatie. Wanneer je lichaamstemperatuur stijgt, helpen zweetklieren om overtollige warmte af te voeren door transpiratie. Daarnaast spelen zweetklieren een rol bij seksuele prikkeling, wat bijdraagt aan de complexiteit van de huidfunctie.
Zorg ervoor dat je huid in topconditie blijft door regelmatig te hydrateren en te zorgen voor een goede huidverzorging. Dit helpt niet alleen om de talgproductie in balans te houden, maar ondersteunt ook de functie van de zweetklieren. Een gezonde huid is de beste bescherming tegen externe invloeden!
Zorg voor je huid
Een gezonde huid is niet alleen een teken van schoonheid, maar ook van gezondheid. Het is belangrijk om goed voor je huid te zorgen, rekening houdend met je huidtype en de specifieke behoeften ervan. Bescherm je huid tegen de zon met een goede zonnebrandcrème, hydrateer regelmatig en gebruik producten die passen bij jouw huidtype.
De huid is een dynamisch orgaan dat verandert met de tijd. Daarom is het essentieel om je huidverzorgingsroutine regelmatig aan te passen aan je huidbehoeften. Wil je weten hoe je jouw huid het beste kunt verzorgen? Neem dan contact op met een huidprofessional voor advies op maat!
Een van de meest gestelde vragen die we ontvangen is hoe vaak je een dermaroller moet gebruiken. We willen het je zo eenvoudig mogelijk maken door je te helpen beslissen op basis van de lengte van de naald van je dermaroller. Lees verder om erachter te komen hoe vaak je deze effectieve tool moet gebruiken voor de beste resultaten.
Het Natuurlijke Vernieuwen van de Huid Kost Tijd
Je huid te vaak needlen zal je geen betere resultaten opleveren. Waarom niet? Denk er eens over na: wanneer je je vinger snijdt, heeft het tijd nodig om te genezen. De kleine wondjes die de dermaroller tijdens het huidneedling creëert, hebben ook tijd nodig om te genezen en om nieuw collageen op te bouwen. Zelfs al zijn deze wondjes veel kleiner dan snijwonden, je lichaam heeft nog steeds tijd nodig voor het natuurlijke genezingsproces.
De huidvernieuwing en het opbouwen van nieuw collageen duren ongeveer 40 dagen na de needling. Dit is een belangrijke periode om in gedachten te houden bij het bepalen hoe vaak je een dermaroller moet gebruiken.
Met 0.3 mm naalden kun je dagelijks gebruikmaken van je dermaroller voor een betere opname van huidverzorgingsproducten. Deze korte naalden helpen niet bij het opbouwen van nieuw collageen, maar ze verbeteren wel de absorptie van je huidverzorgingsproducten, waardoor je huid er gezonder uitziet.
Als je de verschijning van fijne lijntjes, rimpels, littekens, striae of acnelittekens wilt verminderen, gebruik je waarschijnlijk een dermaroller met naalden van minimaal 0.5 mm. Deze behandeling wordt aangeraden om maximaal 1 keer per 3 weken te doen met 0.5 mm naalden en 1 keer per 4-6 weken met 1 mm naalden. Langere naalden stimuleren de productie van nieuw collageen en bevorderen de huidvernieuwing.
1.5 – 2 mm Dermarollers voor Diepe Rimpels en Stretch Marks
Voor het verminderen van striae, zwangerschapslijnen, diepe rimpels en grove poriën wordt aangeraden om deze naaldlengtes maximaal 1 keer per 6 weken te gebruiken. Let op: deze naaldlengtes zijn niet geschikt voor gebruik op het gezicht.
Hoe Je Je Huid Behandelt Na Needling
Na het needling kan je huid soms rood worden, vergelijkbaar met een zonnebrand. Het kan ook gevoelig of licht gezwollen aanvoelen na de behandeling. Dit is volkomen normaal. Zorg ervoor dat je je behandelde huid goed hydrateert met een kwalitatief serum en vermijd direct zonlicht.
Met de juiste frequentie en verzorging kun je het meeste uit je dermaroller halen en genieten van een stralende, gezonde huid!
Bereik Een Stralende, Tijdloze Huid Met Dermarolling
Iedereen verlangt wel eens naar de mooie, frisse, en tijdloze huid van hun favoriete filmsterren. Hun huid lijkt te stralen van gezondheid en jeugd. Maar laten we eerlijk zijn, niet iedereen heeft toegang tot dezelfde middelen of de chirurgen en dermatologische zorg waar beroemdheden op rekenen. Gelukkig zijn er betaalbare alternatieven om de huid er net zo goed uit te laten zien!
Dermatologische technologie heeft zich ontwikkeld om de miljoenen mensen te helpen die hun huidaandoeningen willen aanpakken met effectieve, betaalbare producten. Een van de meest populaire en kosteneffectieve keuzes die je kunt proberen, is dermarolling. Het is snel, eenvoudig en kan gemakkelijk thuis worden uitgevoerd. En het beste van alles? Het levert de beloofde resultaten!
Leer Je Dermaroller Kennen
Als je je eigen dermaroller hebt aangeschaft, vraag je je misschien af hoe zo’n eenvoudig apparaat zoveel voor je huid kan betekenen. Het lijkt misschien iets wat je in de keuken zou gebruiken, maar laat je niet misleiden door het uiterlijk. De naalden van de dermaroller zijn van hoge kwaliteit titanium en zijn speciaal gesteriliseerd. Dit zorgt ervoor dat ze veilig over het huidoppervlak glijden, terwijl ze mini-speldenprikken maken die de poriën openen.
Voor een uitgebreidere behandeling kun je de dermaroller combineren met een hydraterend serum of moisturizer. Hierdoor absorbeert je huid de actieve ingrediënten nog beter!
Eenvoudige Stappen Voor Het Gebruik van de Dermaroller
Het gebruik van een dermaroller is eenvoudig en vereist geen speciale voorbereiding:
Reinig je huid: Voordat je de dermaroller voor het eerst gebruikt, reinig je gezicht grondig met een reinigingscrème en tonic. Laat een moisturizer of crème voor later, na de micro-needlingtherapie.
Desinfecteer de naalden: Zorg ervoor dat de naalden gedesinfecteerd zijn voordat je begint. Reinig ze met 80% alcohol.
Pas de dermaroller toe: Rol de dermaroller over je huid van links naar rechts, van boven naar beneden en schuin. Zorg ervoor dat je voldoende druk uitoefent tijdens de behandeling, maar vermijd te veel druk rond de ogen en jukbeenderen.
Breng het serum aan: Nadat je klaar bent met rollen, breng je een serum aan en laat dit 10-15 minuten intrekken. Daarna kun je een crème of gezichtsmasker aanbrengen.
Reinig je dermaroller: Vergeet niet om je dermaroller onder stromend water te reinigen na elke behandeling. Desinfecteer de roller vervolgens met 80% alcohol om hem veilig voor de volgende keer op te bergen.
Met dermarolling geef je je huid de zorg die het verdient, en dat zonder de hoge kosten van salonbehandelingen. Begin vandaag nog en ontdek hoe je huid kan stralen!
De Voordelen van een Dermaroller: Alles Wat Je Moet Weten
Een gezonde, stralende huid is iets waar iedereen van droomt. Helaas heeft onze huid dagelijks te maken met schadelijke invloeden zoals UV-straling, vervuiling en stress. Naarmate we ouder worden, vertraagt ook het natuurlijke herstelproces van de huid, wat kan leiden tot rimpels, littekens en pigmentvlekken. Een dermaroller biedt een effectieve en toegankelijke oplossing om de huid te vernieuwen en te versterken. In deze blog leggen we uit waarom dit hulpmiddel zo populair is en welke voordelen het biedt.
Wat is Dermarolling?
Dermarolling, ook wel microneedling genoemd, is een huidverzorgingstechniek waarbij kleine naaldjes gecontroleerde microbeschadigingen in de huid maken. Deze prikjes stimuleren de aanmaak van collageen en elastine, de bouwstenen van een stevige en elastische huid. Het proces bevordert niet alleen het natuurlijke herstel van de huid, maar verhoogt ook de opname van huidverzorgingsproducten.
Het mooie van dermarolling is dat het een niet-invasieve methode is die thuis veilig kan worden uitgevoerd. Met een goede dermaroller kun je huidproblemen zoals fijne lijntjes, acne-littekens, striae en pigmentvlekken aanpakken, en dat zonder dure behandelingen in een salon.
De Voordelen van een Dermaroller
Verbeterde Opname van Huidverzorgingsproducten
Een van de grootste voordelen van een dermaroller is dat het de effectiviteit van je huidverzorgingsproducten verbetert. Door kleine kanaaltjes in de huid te creëren, kunnen serums en moisturizers dieper doordringen in de lagen waar ze het meeste effect hebben. Dit betekent dat zelfs de meest luxe crèmes hun werk beter kunnen doen, waardoor je sneller resultaat ziet.
Vermindering van Huidproblemen
Dermarolling is een uitstekende oplossing voor mensen die last hebben van huidproblemen zoals acne-littekens, fijne lijntjes en striae. Door het stimuleren van collageenproductie helpt de dermaroller de huidstructuur te egaliseren en bultjes en kuiltjes te verminderen. Bij regelmatig gebruik zie je hoe je huid steeds gladder en stralender wordt.
Een Gladde Basis voor Make-up
Heb je moeite met het egaal aanbrengen van make-up door een ongelijke huidskleur of donkere vlekjes? Dermarolling maakt je huid soepeler en egaler, wat zorgt voor een perfecte basis voor je make-up. Foundation en concealer brengen gemakkelijker aan en blijven langer mooi zitten.
Ondersteuning bij Huidveroudering
Hoewel niemand het verouderingsproces kan stoppen, kan dermarolling helpen om het te vertragen. Door de huid te stimuleren, blijft deze stevig en elastisch, wat bijdraagt aan een jeugdige uitstraling. Regelmatige behandelingen kunnen fijne lijntjes verminderen en de huidtextuur verbeteren, zodat je huid er gezonder uitziet naarmate je ouder wordt.
Waarom Kiezen voor een Dermaroller?
Een dermaroller is niet alleen effectief, maar ook betaalbaar en gebruiksvriendelijk. Het biedt een alternatief voor dure salonbehandelingen en geeft je de mogelijkheid om zelf controle te hebben over je huidverzorging. Bij Dermarolling vind je een breed assortiment aan hoogwaardige dermarollers en bijbehorende producten, zodat je zeker weet dat je veilig en effectief aan de slag gaat.
Hoe Gebruik je een Dermaroller?
Voor optimale resultaten is het belangrijk om je dermaroller op de juiste manier te gebruiken:
Reinig je huid: Zorg dat je gezicht schoon is voordat je begint.
Desinfecteer de roller: Dit voorkomt bacteriële infecties.
Behandel de huid: Rol voorzichtig over de huid in meerdere richtingen.
Breng een serum aan: Kies een hydraterend of voedend serum voor de beste opname.
Bescherm je huid: Gebruik een zonnebrandcrème na de behandeling om je huid te beschermen.
Een dermaroller is een krachtige en veelzijdige tool die je helpt om je huid te vernieuwen en te versterken. Of je nu fijne lijntjes wilt verminderen, acne-littekens wilt aanpakken of gewoon een gezondere uitstraling wilt, dermarolling biedt een effectieve oplossing. Combineer het met hoogwaardige huidverzorgingsproducten voor de beste resultaten en geniet van een huid die er jonger en stralender uitziet.
Wil je meer weten over dermarolling of ben je klaar om zelf te beginnen? Bezoek Dermarolling en ontdek ons uitgebreide assortiment!
Doorliggen (decubitus) ontstaat door druk die onafgebroken (langer dan twee, drie uur) op de huid wordt uitgeoefend. Op de plekken waar de huid tegen het bot wordt gedrukt, vermindert de bloedtoevoer en ontstaat een drukzweer (doorligwond, bedzweer of decubitus).
Als u normaal beweegt (ook in de slaap!), drukt een bepaald voorwerp steeds op een andere plek van de huid en wordt de bloedtoevoer niet gedurende lange tijd onderbroken. Bovendien voorziet het onderhuidse vet de huid boven de uitstekende botten van een beschermend kussentje, waardoor de bloedvaten niet al te snel worden afgekneld.
Welke mensen lopen een verhoogd risico op doorligwonden? Om te beginnen alle bedlegerige mensen die onafgebroken in een bepaalde houding liggen of zitten, of mensen die zich niet kunnen bewegen omdat ze verlamd zijn. De druk wordt meestal veroorzaakt door een matras, rolstoel, gipsverband of spalk. Berucht is ook de hoge druk op bepaalde delen van het lichaam tijdens operaties van patiënten met een gebroken heup.
Ook vatbaar voor doorliggen zijn mensen bij wie de pijnzin is aangetast. Pijn is normaal gesproken een signaal om het pijnlijke lichaamsdeel te ontlasten. Zenuwbeschadiging ten gevolge van een verwonding, een herseninfarct of suikerziekte vermindert het vermogen om pijn te voelen. Daarnaast lopen ondervoede mensen met een te dunne beschermende vetlaag een verhoogd risico. Hun huid geneest niet goed door een tekort aan voedingsstoffen. Slecht passende kleding kan tot verwonding van de huid bijdragen en de kans op doorliggen vergroten.
Wat zijn de verschijnselen?
In het begin is de huid nog intact en alleen maar rood en pijnlijk. Daarna zwelt de huid op en ontstaan er blaasjes. De huidlagen die het dichtst aan het oppervlak liggen, beginnen af te sterven en de huid gaat stuk. Ook wanneer de bloeddoorstroming slechts gedeeltelijk wordt onderbroken, kan door wrijving en andere vormen van beschadiging een oppervlakkige wond van de huid ontstaan. Dat is bijvoorbeeld het geval als er plooien in het beddengoed zitten of bij langdurige blootstelling aan vocht (zweet, urine of ontlasting). De aandoening komt dan ook het meest voor op de stuit en op de heupen. Andere risicoplaatsen zijn de hielen en de enkels.
In het volgende stadium worden ook diepere huidlagen aangetast en is er echt sprake van een zweer. Ten slotte breidt de wond zich uit tot diep in de huid en in het vetweefsel en uiteindelijk zelfs tot in het spierweefsel. Als de huid kapotgegaan is, kunnen er infecties bijkomen. Infecties vertragen de genezing en kunnen bij diepe wonden zelfs levensbedreigend zijn.
Decubitus kan behoorlijk pijnlijk zijn, maar pijn kan ook helemaal ontbreken (een oorzaak van decubitus kan immers het ontbreken van de pijnzin zijn).
Hoe ziet de behandeling eruit?
De behandeling bestaat in eerste instantie uit het voorkomen of tegengaan van verergering van doorligwonden. Alle maatregelen zijn erop gericht de druk op de bedreigde huid zo veel mogelijk te verminderen. Door de huid van een bedlegerige patiënt dagelijks zorgvuldig te inspecteren, kunnen rode plekken vroegtijdig worden opgemerkt. Bovendien worden de kwetsbare plekken gewoonlijk ingewreven met een of ander middel. Dit is vooral bedoeld om de huid te ontlasten en de doorbloeding te bevorderen.
Doorliggen kan het best worden voorkomen door wrijving en langdurige druk op één plaats zo veel mogelijk te vermijden door een goede lig- of zithouding en door regelmatig van houding te veranderen. Bij zittende patiënten moet dat ten minste eenmaal per twee uur (zitvlak liften, indien mogelijk gaan (laten) staan of verzitten); bij liggende patiënten ten minste eenmaal per vier uur (wisselligging). Als er toch een niet-wegdrukbare roodheid ontstaat, moet de wisselfrequentie van zit- of iighouding worden opgevoerd totdat de roodheid is verdwenen.
Goede verpleging is dus essentieel. Dat houdt ook in dat kwetsbare huidgedeelten bij het wassen zo veel mogelijk kloppend (niet wrijvend) worden betast (met een zacht washandje!). Verder moet de onderlaag van het bed droog en glad zijn en mogen er geen huidoppervlakken over elkaar heen liggen). Het beddengoed moet regelmatig worden vervangen. Bij incontinentie moet de patiënt nog vaker worden verschoond om de huid zo veel mogelijk te sparen. Andere belangrijke maatregelen zijn vroegtijdige mobilisatie, al of niet met behulp van een fysiotherapeut, en eiwitrijke voeding met voldoende vitaminen en mineralen.
Wat kunt u zelf doen?
Maak de druk op plekken met doorligwonden zo klein mogelijk. Behalve het verplegend personeel kunnen ook bezoekers en familieleden een rol spelen hij het voorkomen van doorligwonden.
Eczeem is een van de meest voorkomende huidaandoeningen. Constitutioneel eczeem, ook atopisch eczeem genoemd, is een chronische ontsteking van de huid die wordt gekenmerkt door jeukende, rode, schilferige of ruwe plekken. Het komt voor bij 2 à 3% van de bevolking; vaker bij vrouwen dan bij mannen en meer bij kinderen dan bij volwassenen. Constitutioneel eczeem berust op een aangeboren (vaak erfelijke) overgevoeligheid voor bepaalde stoffen (allergenen) die, in een normale concentratie, bij de meeste personen geen reactie veroorzaken. Het zijn stoffen die worden ingeademd of via het voedsel het lichaam binnenkomen. De stoffen die dergelijke reacties opwekken, zijn onder andere graspollen, kattenharen, huisstof(mijt) en (bij kleine kinderen) koemelk.
Het eczeem maakt deel uit van een groep ziekten die nauw met elkaar samenhangen: astma, hooikoorts, constitutioneel eczeem en een vorm van voedselallergie. Die ziekten worden ook wel atopische ziekten genoemd. Ze komen vaak in combinatie voor of in een vorm waarbij de ene aandoening de ander afwisselt. Dus soms heeft iemand meer last van eczeem en een jaar later heeft hij meer last van astma.
Een belangrijke factor bij het instant houden van het eczeem is jeuk en het daarmee gepaard gaande krabben. Door het krabben en wrijven wordt het eczeem alleen maar erger, maar veel patiënten zijn zich er nauwelijks van bewust dat ze krabben, zeker niet als ze dat in hun slaap doen. Door het stukkrabben van de huid wordt de jeuk omgezet in pijn, hetgeen over het algemeen beter wordt verdragen. Bij het genezen van de huid kan vaak weer jeuk ontstaan, waardoor de cyclus opnieuw begint.
Wat zijn de verschijnselen?
De eerste verschijnselen van eczeem zijn die van een ontstekingsreactie: roodheid, zwelling, blaasjes en vochtafscheiding. In een later stadium vervaagt de roodheid en wordt de huid schilferig, droog en ruw. Constitutioneel eczeem ontwikkelt zich gewoonlijk in een vroege fase van het leven (bij baby’s) en verdwijnt vaak rond de puberteit. Soms blijft het bestaan of komt het op latere leeftijd terug. Bij baby’s hebben we het over dauwworm. Kenmerkend hiervoor is roodheid van het gezicht met vochtafscheiding en korstvorming. Als het kind ouder wordt, verplaatst het eczeem zich onder andere naar de knieholten en de elleboogplooien. Die plekken zijn aanvankelijk vochtig, maar worden later steeds droger. Hoe ouder men wordt, des te meer het eczeem neigt naar een droge vorm met verdikking van de huid. Ook de rest van de huid is vaak droog. Er is vrijwel altijd jeuk, die verergert door transpireren en het dragen van wol.
Hoe ziet de behandeling eruit?
Om te beginnen moet u proberen de stoffen waarvoor u (of uw kind) overgevoelig bent (is) zo veel mogelijk te vermijden, maar dan moet u die allergenen wel kennen. Ze kunnen met aanvullend onderzoek (prikjes op de huid of bloedonderzoek) worden aangetoond. Bij een aangetoonde overgevoeligheid voor huisstof(mijt) of dierlijke huidproducten (katten- of hondenharen) is het verstandig het contact hiermee zo veel mogelijk te vermijden. Dit kan ook van belang zijn bij de beroepskeuze. Het mijden van aangetoonde allergenen wil echter nog niet zeggen dat het probleem verholpen is. Enerzijds is het heel moeilijk het contact met allergenen geheel uit de weg te gaan en anderzijds zijn er nog andere factoren waardoor het eczeem ontstaat of verergert. Constitutioneel eczeem wordt zo veel mogelijk behandeld met ‘indifferente’ uitwendige middelen. Dat zijn smeersels waaraan geen werkzame, geneeskrachtige stoffen zijn toegevoegd. Ze zijn bedoeld om uitdroging van de huid te voorkomen en tegen te gaan.
Als het eczeem hiermee niet onder controle kan worden gehouden, wordt gewoonlijk een corticosteroid (hormoon) toegevoegd. Corticosteroïden zijn stoffen met een ontstekingsremmende en jeukstillende werking. Er zijn veel soorten corticosteroïden. Ze worden ingedeeld in vier klassen. In elke klasse hebben de daarin opgenomen middelen ongeveer een even grote werkzaamheid. Zo is klasse 1 zwak werkzaam, klasse 2 vrij sterk werkzaam, klasse 3 sterk werkzaam en klasse 4 zeer sterk werkzaam. Corticosteroïden hebben allerlei bijwerkingen. De kans op bijwerkingen neemt toe met de sterkte van het corticosteroid, maar ook met de duur van de behandeling, de grootte van het behandelde oppervlak en met de mate waarin het smeersel de huid afsluit. Sommige huiddelen zijn extra gevoelig voor bijwerkingen, zoals het gezicht, de geslachtsorganen en huidplooien, het onderste deel van de rug en de binnenzijde van de bovenbenen. De belangrijkste plaatselijke bijwerkingen zijn: dunner worden (atrofie) van de bovenste huidlagen (meer kans op blauwe plekken en oppervlakkige wonden), spatadertjes, striemen (striae), en in het gezicht uitslag met pukkeltjes en puistjes rondom de mond, vooral bij gebruik van sterk werkende corticosteroïden.
Als u corticosteroïden langdurig (weken tot maanden) wilt gebruiken, zal de werking door gewenning teruglopen en neemt de kans op bijwerkingen toe. Het is dan verstandig het middel slechts enkele dagen per week aan te brengen en het gebruik af te wisselen met een zalf (of crème) die geen specifiek geneesmiddel bevat of waar een teerproduct in zit. Teerpreparaten hebben een penetrante geur en verkleuren de kleren en het beddengoed, waardoor het niet prettig is deze middelen langdurig te gebruiken.
Breng de corticosteroïd-zalf dun aan op de huid, zo dun dat u hem nauwelijks ziet. Een dikkere laag heeft geen nut, want de huid neemt maar een bepaalde hoeveelheid hormoon op. Let op: u mag geen corticosteroïd-zalf in de ogen smeren (eventueel op voorschrift van uw arts wel op de oogleden) en liever ook niet in de gehoorgang. Heeft u last van een schimmelinfectie, zoals zwemmerseczeem, gebruik dan geen corticosteroïd-zalf, want deze zal de infectie verergeren. Ook rond een koortslip mag u hem niet gebruiken. Gaat het om een ernstig aangedane plek, bedek die dan zo veel mogelijk met een verband. Smeer eerst de zalf met een spatel op een stukje ‘strijkschoon’ katoen en leg dit op de te verbinden plek. Zet het geheel vast met hydrofiel windsel. Let op: gebruik geen gaas direct op de huid. Dit schuurt te veel. Bovendien kan de zalf dan in het gaasje trekken en komt er te weinig zalf op de te behandelen plek. De volgende dag herhaalt u deze behandeling (smeer de nieuwe laag zalf gewoon over de oude laag heen). Is de plek te groot of niet geschikt om te verbinden, dan zult u een paar keer per dag een laagje zalf moeten aanbrengen.
Oude zalfresten kunt u een- of tweemaal per week verwijderen door de plek te reinigen met (sla)olie. Gebruik zo weinig mogelijk water en zeep. Probeer verder uw huid vrij van pleisters te houden. Vooral bij kleine kinderen kan de jeuk een probleem zijn. Aangezien de jeuk vooral ’s avonds en ’s nachts opspeelt, kan het wenselijk zijn die te onderdrukken met jeukstillende geneesmiddelen (antihistaminica). Als een voedselallergie een rol speelt, kan naast het vermijden van de allergene voedingsstoffen een poging worden ondernomen de allergie te onderdrukken met cromoglicinezuur.
Wat kunt u zelf doen?
Probeer irritatie en uitdroging van de huid zo veel mogelijk te voorkomen. Vermijd contact met stoffen die mogelijk verantwoordelijk zijn voor het eczeem. Het verwijderen van huisstof heeft meestal een gunstig effect op constitutioneel eczeem. Dat kan ook voor het ‘wegdoen’ van huisdieren gelden. Overleg hierover met uw huisarts. De huid mag niet te vaak, niet te lang en niet te warm gewassen worden. Aan het lauwwarme badwater kunt u wat olie toevoegen en korsten kunt u eventueel voorzichtig losweken. Zalf uw huid direct na het afdrogen in. De kleding moet luchtig, absorberend en niet irriterend zijn (bijvoorbeeld katoen; geen wollen of synthetische kleding). Droogheid, jeuk en krabben kunt u tegengaan door de huid regelmatig in te vetten met een indifferente zalf, dat wil zeggen zonder werkzame stof.
Een atheroomcyste, ook wel bekend als epidermale cyste, keratinecyste of sebumcyste, is een pijnloze, onderhuidse holte gevuld met een vettige substantie. Deze cyste bestaat voornamelijk uit talg en afgestorven huidcellen, ook wel hoorn genoemd. Het ontstaat in een talgklier en kan langzaam in grootte toenemen.
Wat Zijn de Verschijnselen van een Atheroomcyste?
Atheroomcysten variëren in grootte en beginnen vaak klein, maar kunnen uitgroeien tot een halve tot enkele centimeters. Ze voelen glad en elastisch aan en zijn zichtbaar wanneer de huid erboven dun is, zoals op het hoofd. Deze cysten zitten vast aan de huid, maar zijn verschuifbaar ten opzichte van de onderliggende weefsels. Je vindt ze meestal rond de oren, op het behaarde hoofd, de rug en het scrotum, maar ze kunnen zich overal op het lichaam bevinden waar talgklieren aanwezig zijn, met uitzondering van de handpalmen en voetzolen.
In sommige gevallen kan een atheroomcyste geïnfecteerd raken, wat leidt tot een ontsteking en mogelijk een abces. De huid boven de cyste zwelt dan op, wordt rood en pijnlijk.
Hoe Wordt een Atheroomcyste Behandeld?
Bij het aanprikken van een atheroomcyste komt er vaak een vettige, gele substantie vrij. Echter, onzorgvuldig aanprikken kan de kans op infectie vergroten. Vaak verdwijnt de cyste niet door het aanprikken en leeglopen, omdat deze zich na verloop van tijd weer vult met materiaal. Wil je definitief van de cyste af? Dan is het noodzakelijk om deze onder lokale verdoving operatief te laten verwijderen. Het is belangrijk om te weten dat ontstekingen en abcessen kunnen leiden tot onesthetische littekens.
Wat Kun Je Zelf Doen?
Het is niet verstandig om zelf een atheroomcyste aan te prikken of te knijpen, omdat dit kan leiden tot infecties. Als de cystewand beschadigd raakt, is de kans groot dat je een ontsteking krijgt.
Samenvatting
Atheroomcysten zijn vaak onschuldig, maar als ze ongemak veroorzaken of er ongewenst uitzien, is het raadzaam om een professional te raadplegen voor behandeling. Voor de beste zorg en om complicaties te voorkomen, laat je een atheroomcyste verwijderen door een arts.
Heb je vragen over atheroomcysten of andere huidaandoeningen? Neem gerust contact met ons op voor meer informatie!
Een actinische keratose is een huidafwijking die zich ontwikkelt als een reactie op blootstelling aan de zon (actinisch verwijst naar veranderingen die door ultraviolette stralen worden veroorzaakt; keratose verwijst naar de aangetaste keratine). Actinische keratosen zijn goedaardig, maar kunnen op den duur uitgroeien tot huidkanker of – als de plek op de lip zit – tot lipkanker.
Wat zijn de Actinische keratose verschijnselen?
Actinische keratosen zijn platte roze of bruine plekjes met een ruw, geschilferd of korstig oppervlak. Een beginnend plekje is soms beter te voelen dan te zien. De grootte kan wisselen van enkele millimeters tot enkele centimeters. Ze komen vaak op latere leeftijd voor, op plaatsen die relatief aan veel zonlicht hebben blootgestaan, zoals het voorhoofd, de kalende kruin, de neusrug, de wangen, de oorranden en de handruggen. Ook de lip kan actinisch beschadigd raken. We hebben het dan over cheilitis actinica.
Hoe ziet de Actinische keratose behandeling eruit?
Er zijn twee gebruikelijke behandelmethoden. De eerste is aanstippen met vloeibare stikstof. Hierdoor ontstaat een oppervlakkige wond (een soort tweedegraadsverbranding), die na enkele weken volkomen geneest. Het alternatief is tweemaal per dag aanstippen met een sterk irriterende crème (bijvoorbeeld 5-fluorouracil (Effudix)), net zolang tot de plek ‘kapot’-gaat (gewoonlijk na een a twee weken). Dit is een vorm van chemische peeling. In beide gevallen zal de behandeling van tijd tot tijd moeten worden herhaald, want actinische keratosen hebben de neiging na verloop van tijd terug te komen.
Wat kunt u zelf doen bij Actinische keratose?
Onderzoek de huid regelmatig (maandelijks) en neem bij verandering in grootte, vorm of kleur van een keratose contact op met een dermatoloog. Er is één placebogecontroleerd onderzoek gepubliceerd (New England Journal of Medicine, 1993) waarin het gebruik van zonnebrandmiddelen een gunstig effect had op het voorkómen van actinische keratosen. Gebruik dus zo veel mogelijk een zonnebrand-middel. En beperk blootstelling aan de zon.
