JavaScript lijkt te zijn uitgeschakeld in uw browser. Voor de beste gebruikerservaring, zorg ervoor dat javascript ingeschakeld is voor uw browser.

Home
Blog
Gezichtsverzorging

Gezichtsverzorging

20 mei 2021

Droge huid

Uitdroging van de huid ontstaat door verlies van waterdamp ten gevolge van ontvetting. Een droge huid komt vaak voor, vooral bij mensen ouder dan 50 jaar. Bij ouderen is de vetproductie door de talgklieren in de huid minder groot dan bij jongeren. Koud weer of frequent baden of douchen spelen ook een rol. Door baden of douchen wordt de talg van het huidoppervlak afgespoeld, waardoor de huid kan uitdrogen. Sterk ontvettende zeep en reinigingsmiddelen kunnen de huid nog verder uitdrogen. Een uitgedroogde huid die niet of onvoldoende herstelt, kan overgaan in een uitdrogingseczeem. Daarnaast komt een droge huid vaak voor bij mensen met constitutioneel eczeem.
Verbeter je droge huid met een hydra serum
Wat zijn de verschijnselen?
Door uitdroging van de opperhuid ontstaan barsten in de hoornlaag. De huid ziet eruit als oud aardewerk of als een oud schilderij waarin fijne barstjes (craquelé) komen. Op de plek van de barstjes is de huid rood en schilferig. Dat kan gepaard gaan met een branderig gevoel en met jeuk. Uitdrogingseczeem treedt vooral op in de winter en meestal bij oudere mensen of bij mensen met een zeer droge huid. In de winter is de lucht sowieso droger, en ook de warme lucht van een centrale verwarming bevordert die droogte nog eens.
Hoe ziet de behandeling eruit?
Om uitdroging van de huid tegen te gaan, is in eerste instantie een vette zalf, olie of vetcrème gewenst. Bij uitdrogingseczeem wordt zo nodig een corticosteroïd toegevoegd. Bij kloven en barsten in de huid is het verstandig de huid rond de kloven regelmatig in te smeren met ureumzalf. Dit maakt de randen van de kloven weker, waardoor ze sneller genezen.
Wat kun je zelf doen?
Het is belangrijk dat je de huid soepel houdt door middel van een goede huidverzorging. Daardoor zal de huid minder snel uitdrogen en zal je minder last hebben van jeuk. Een goede huidverzorging houdt in een spaarzaam gebruik van heet water en zeep en de huid zo veel mogelijk vet houden. Door het gebruik van een vette zalf neemt het vochtgehalte van de hoornlaag toe, waardoor die soepeler wordt. Ook het ruwe gevoel van de huid zal afnemen. Zo’n vette zalf is overdag minder geslaagd; gebruik in plaats daarvan een minder vet aanvoelende crème. De vette zalf bewaar je dan voor ’s nachts.

door Roos

Meer Lezen
14 mei 2021

De juiste maat dermaroller

Welke Dermaroller Maat Heb Jij Nodig? Alles Wat Je Moet Weten
Een veelgestelde vraag die we regelmatig van onze klanten ontvangen, is welke maat dermaroller het beste bij hen past. Vandaag leggen we alles uit wat je moet weten over het kiezen van de juiste dermaroller.
Kies Het Juiste Merk Dermaroller
Het is belangrijk om eerst te bepalen welk merk dermaroller het meest geschikt is voor jouw behoeften. Als je grotere gebieden wilt behandelen, zoals je buik of benen, is het effectiever om een bredere dermaroller te gebruiken, zoals de 1080 of 1200 naalden. Voor gezichtsbehandelingen zijn de DNS roller en de titanium dermaroller uitstekende keuzes.
Welke Maat Dermaroller Heb Je Nodig?
Onze dermarollers zijn beschikbaar in vier verschillende maten: 0.3 mm, 0.5 mm, 1.0 mm en 1.5 mm. Houd er rekening mee dat de 1.0 en1.5 mm niet wordt aanbevolen voor gebruik op het gezicht.
0.3 mm Dermaroller
De 0.3 mm dermaroller dringt niet dieper door dan de buitenste huidlaag, de epidermis. Hierdoor wordt er geen extra collageen aangemaakt, wat deze maat minder geschikt maakt voor anti-aging doeleinden. De voordelen van de 0.3 mm dermaroller zijn onder andere een betere opname van crèmes en serums, en het kan dagelijks worden gebruikt. Bovendien is het gebruik van de 0.3 mm dermaroller nagenoeg pijnloos in vergelijking met langere naalden.
0.5 mm Dermaroller
De 0.5 mm dermaroller is ideaal voor het gezicht en voor anti-aging doeleinden, evenals voor de behandeling van acne-littekens of hyperpigmentatie. Dit is over het algemeen de minimale maat die nodig is om extra collageen aan te maken. Het gebruik van de 0.5 mm dermaroller is minimaal pijnlijk en kan om de 3 weken worden toegepast. Na de behandeling kan je huid wat roodheid vertonen, wat volkomen normaal is en meestal binnen enkele minuten weer verdwijnt.
1.0 mm Dermaroller
De 1.0 mm is de maximale lengte die wordt aangeraden voor gebruik op het gezicht. Op het lichaam kan deze ook worden gebruikt voor lichte striae. Wees er echter bewust van dat de 1.0 mm behoorlijk pijnlijk kan zijn zonder plaatselijke verdoving. Voor de meeste gezichtsbehandelingen raden wij dan ook de 0.5 mm aan. Gebruik de 1.0 mm maximaal om de 4-6 weken, en verwacht dat je huid na de behandeling enkele minuten roodachtig zal zijn. Deze maat is geschikt voor het verminderen van grove rimpels en diepe (acne) littekens.
1.5 mm Dermaroller
De 1.5 mm dermaroller is alleen geschikt voor gebruik op het lichaam en is effectief voor het verminderen van littekens, striae en cellulitis. Deze maat is over het algemeen pijnlijker dan kortere naalden, dus het is aan te raden om deze variant maximaal om de 6 weken te gebruiken. Dit geeft je huid de tijd om op de juiste manier te herstellen, wat betekent dat het langer kan duren voordat je resultaat ziet.
Met deze informatie ben je goed voorbereid om de juiste dermaroller voor jouw behoeften te kiezen. Of je nu wilt werken aan je gezicht of je lichaam, er is altijd een maat die bij je past!

door Roos

Meer Lezen
14 mei 2021

Wat is micro needling?

Micro-needling is een geavanceerde techniek die gebruik maakt van zeer fijne naaldjes om de huid op een gecontroleerde manier te prikkelen, waardoor de natuurlijke genezingsmechanismen van de huid worden gestimuleerd. Deze techniek is ontwikkeld om littekens, zoals die veroorzaakt door acne, en andere huidonregelmatigheden zoals hyperpigmentatie en striae te behandelen. Door de huid licht te beschadigen, wordt het gezicht gestimuleerd om nieuw collageen en elastine aan te maken, waardoor het huidoppervlak gladder, steviger en gezonder oogt.
De oorsprong van micro-needling gaat terug tot de jaren ‘80, toen medische onderzoekers ontdekten dat medicatie beter kan worden opgenomen wanneer deze direct in de bovenste huidlagen wordt toegediend. Met micro-naaldtechnologie kunnen deze stoffen effectief worden opgenomen, zonder de pijn van diepere injecties, omdat de naaldjes de oppervlakkige huidlagen prikkelen zonder diepere zenuwen te raken. Deze techniek werd verder ontwikkeld door onder andere Dr. Andre Camirand, die zonder inkt een tattoo gun gebruikte om littekenweefsel te behandelen en zo de elasticiteit en het pigment in de huid te verbeteren.
In de jaren 2000 bracht Horst Liebl, een Duitse huidexpert, de techniek naar een hoger niveau door de eerste dermaroller te ontwikkelen: een drumvormige roller bedekt met kleine naaldjes die grotere huidoppervlakken efficiënt kan behandelen. Dit originele micro-needling apparaat maakte het mogelijk om behandelingen sneller en effectiever uit te voeren dan ooit tevoren, en sindsdien heeft micro-needling wereldwijd aan populariteit gewonnen. Het biedt een veilige en niet-invasieve oplossing voor mensen die huidproblemen zoals acne-littekens, striae en pigmentvlekken willen aanpakken en geeft het gezicht een verjongde, frisse uitstraling.

door Roos

Meer Lezen
12 mei 2021

De functies van de huid

Tegenwoordig verstaat men onder schoonheid veel meer dan uiterlijk alleen. Toch is onze huid ons “Visitekaartje” waarop alle ogen zijn gericht. Als jij je huid dus nog steeds beschouwt als een eenvoudig verpakkingsmateriaal, als een soort omhulsel, wordt het tijd om haar beter te leren kennen!
De functies van de huid
Wind en regen, warmte en kou, bacteriën… het zijn allemaal invloeden van buitenaf waartegen de huid ons beschermt. Tegelijkertijd vervult ze verscheidene andere biologische functies, zoals het op peil houden van het vochtgehalte van het lichaam. Ze reguleert de lichaamstemperatuur; en ze ademt. Kortom: de huid is belast met het ontvangen en het overbrengen van informatie voor het hele lichaam die onmisbaar is voor het behoud van haar biologische evenwicht. Het zijn stuk voor stuk eigenschappen die ons ertoe zouden moeten zetten onze huid met veel toewijding te verzorgen.
De drie lagen van de huid
Om haar functies goed te kunnen uitvoeren, is de huid opgebouwd uit drie lagen – de opperhuid, de lederhuid en het onderhuids weefsel – die elk hun eigen rol en hun eigen structuur hebben. De opperhuid (of epidermis), die het meest aan de oppervlakte ligt, bestaat uit zeer sterke cellen die verstevigd zijn met een eiwitrijke stof, keratine genoemd. Die cellen vernieuwen zich voortdurend, terwijl de dode cellen zich regelmatig aan de oppervlakte van de huid ophopen. De taak van de opperhuid is tweeledig: het lichaam beschermen en zweet afscheiden. De lederhuid (of dermis) regelt op haar beurt de gevoeligheid van de tastzin dankzij papillen waarin zich zenuwuiteinden bevinden. Deze laag bevat ook collageen en elastine die verantwoordelijk zijn voor de elasticiteit van de huid, en heel veel water Wanneer de lederhuid verandert, wordt veroudering zichtbaar. Van even groot belang zijn de talgklieren, die talg afscheiden (een waar smeermiddel van de hoornlaag), evenals de zweetklieren; deze klieren bevinden zich ook in de lederhuid. En ten slotte is er het onderhuids weefsel, de diepste laag, vetweefsel dat voedingsvetten opslaat in de vorm van lipiden (vetten). Het beschermt niet alleen de spieren en de botten, maar regelt ook onze lichaamstemperatuur Bovendien danken we de stevige contouren van ons gezicht aan dit onderhuids weefsel.
De huid is gevoelig!
De huid beperkt zich evenwel niet tot een grens tussen het lichaam en de buitenwereld. Ze is gevoelig voor emoties. Grote vreugde, liefdesverdriet? De bloedvaten verwijden zich, het bloed stroomt toe en de huid kleurt rood. Maakt angst zich van u meesten wordt u door jaloezie verteerd? De bloedvaten vernauwen zich, het bloed trekt weg, de huid wordt bleek en koelt af. In wezen weerspiegelt ze onze emoties. De huid spreekt dus, maar kan soms ook brullen. Ze is bij uitstek de drager van psychosomatische aandoeningen en heeft een groot talent voor het tot uitdrukking brengen van het onbewuste. Acne, mycose, psoriasis vormen een paar voorbeelden van hoe de huid zich kan uitdrukken. Zo is de huid dus een geweldige zender-ontvanger van gewaarwordingen. De verzorgingsproducten die op haar aard zijn toegesneden, bezitten eigenschappen die veel meer behelzen dan simpele koketterie. Recent onderzoek heeft bevestigd dat er een verband bestaat tussen de huid en de psyche. Het zenuwstelsel en de huid hebben inderdaad dezelfde oorsprong: ze zijn ontstaan uit hetzelfde weefsel, het ectoderm, dat zich bij het embryo al drie weken na de conceptie begint te ontwikkelen. In zekere zin is het dus niet verwonderlijk dat ze zo’n intieme band met elkaar onderhouden. Reden temeer om de huid tot een van onze belangrijkste aandachtspunten te verheffen!
Voor onszelf zorgen
De huid, die wemelt van gevoelsreceptoren (5 a 10 per cm2), kan fenomenen van buitenaf detecteren en weet die op waarde te schatten. Huidverzorging is een manier om uw huid mooi te houden, maar ook om haar gezond te houden. Een mooie huid, dat is een zijdeachtige aanraking, scherpe contouren, maar ook een stralend voorkomen. Toch zullen de best aangepaste producten pas echt effectief zijn als u er een gezonde leefstijl en een evenwichtig eetpatroon op na houdt. Het behoud van een mooie huid is een kunst die berust op de kennis van uw natuurlijke bondgenoten. Om aan het karakter van uw huid tegemoet te komen, moet u bepalen wat haar behoeften zijn, of ze nu droog, vet of futloos is. Een bezoek aan een schoonheidsspecialist of een dermatoloog maakt het mogelijk een exacte diagnose te stellen. Eigenlijk is dat een must om meetbare effecten te verkrijgen, zodat de droom van een gladde en gezonde huid realiteit kan blijven of worden.

door Roos

Meer Lezen
12 mei 2021

Welk huidtype heb ik?

Je huid is het grootste orgaan van je lichaam, en zonder een gezonde huid kun je niet goed functioneren. Maar hoe goed ken je jouw huidtype? Is het droog, vet, of misschien een combinatie van beiden? Door te begrijpen welk huidtype je hebt, kun je gerichter oplossingen vinden voor je huidproblemen en weet je precies welke producten je nodig hebt om je huid stralend en gezond te houden. Je huid weerspiegelt vaak hoe je je van binnen voelt; stress en spanning kunnen zichtbaar zijn in je huid. Daarom is het belangrijk om goed voor je huid te zorgen met de juiste producten.
Huidtypes
Elk huidtype heeft zijn eigen kenmerken en behoeften. Het is cruciaal om te weten welk huidtype jij hebt. De huidtypes zijn ingedeeld in vier categorieën: droog, normaal, vet en gemengd.
Droge huid
Een droge huid mist vet en vocht omdat de talgklieren onvoldoende talg produceren. Dit resulteert vaak in een doffe uitstraling, schilferigheid en een trekkerig gevoel. Bovendien is een droge huid meestal dunner, wat kan leiden tot vroegtijdige rimpels en een snellere huidveroudering. Belangrijk om te weten: een droge huid wordt vaak verward met een gedehydrateerde huid. Een gedehydrateerde huid kan worden behandeld met producten die vocht vasthouden, terwijl een droge huid echt een tekort aan talg heeft.
Normale huid
Een normale huid ligt ergens tussen een droge en een vette huid in. Deze huid voelt zacht aan, is egaal van kleur en heeft weinig tot geen oneffenheden. De talgklieren produceren voldoende talg, waardoor de huid elastisch blijft zonder vet aan te voelen. Een normale huid heeft een goede doorbloeding, fijne poriën en een gezonde glans. De huid is strak, glad en veerkrachtig.
Vette huid
De vette huid heeft een glanzende uitstraling en duidelijke, vergrote poriën. Dit huidtype is vaak dikker en kan er soms wat dof uitzien door slechte doorbloeding. Mensen met een vette huid hebben vaak last van onzuiverheden zoals puistjes en mee-eters, omdat de poriën snel verstopt raken. Hoewel je een vette huid niet kunt veranderen, kun je het wel beheersen. De constante talgproductie vermindert de kans op rimpels in vergelijking met een droge huid.
Gemengde huid
Een gemengde huid is een combinatie van een vette en een droge huid. Vaak is de T-zone (voorhoofd, neus en kin) vet, terwijl de rest van de huid normaal of droog aanvoelt. Het is belangrijk om de juiste producten te gebruiken voor een gemengde huid: een rijkere crème voor de wangen en een olievrije crème voor de T-zone.
Om erachter te komen welk huidtype jij hebt, kijk je goed naar je huid zonder make-up. Bestudeer de structuur en let op de grootte van de poriën. Houd je huid gedurende de dag in de gaten: wordt deze snel vet of schilferig? Twijfel je nog steeds? Vraag het dan aan een schoonheidsspecialist of huidtherapeut; zij kunnen je goed adviseren over de beste verzorging voor jouw huidtype!
Vergeet niet dat je huidtype kan veranderen naarmate je ouder wordt. Zowel intrinsieke (van binnenuit) als extrinsieke (van buitenaf) factoren spelen hierbij een grote rol. Hormonen kunnen ook invloed hebben. De huid van een 18-jarige heeft andere behoeften dan die van een 86-jarige.

door Roos

Meer Lezen
9 december 2020

Huidveroudering
Door de intrinsieke en de extrinsieke huidveroudering factoren ondergaat de huid in de loop van het leven een aantal kenmerkende veranderingen, zoals:
in dikte (de huid wordt dunner);

in vorm en samenstelling (rimpels en dergelijke);

in functie (minder talg- en zweetproductie, slechtere wondgenezing, huidkanker en dergelijke);

in kleur (pigmentverschuivingen, met onder andere gele en bruine vlekken).

Intrinsieke huidveroudering
De intrinsieke veroudering van uw huid kunt u het best beoordelen op plaatsen die niet of nauwelijks aan zonlicht zijn blootgesteld, zoals de billen. De grootste veranderingen treden op in de puberteit en op oudere leeftijd.
Opperhuid
De huid van een zuigeling heeft een dikke vetlaag, maar een relatief dunne hoornlaag. Naarmate we ouder worden, nemen de celdelingen in de opperhuid af, waardoor deze laag dunner wordt. De overliggende hoornlaag neemt echter compensatoir omgekeerd evenredig in dikte toe. De verbindingslaag tussen opperhuid en leder-huid wordt platter.
Lederhuid
In de lederhuid worden de fibroblasten minder actief. Niet alleen het aantal elastinevezels loopt terug, maar ook de kwaliteit (het elastische vermogen) ervan. Bij zeer oude mensen vallen de vezels uiteindelijk geheel uiteen. Daarnaast verandert de architectuur van de collageen-vezelbundels, een ander bestanddeel van het steunweefsel. Als gevolg hiervan wordt de structuur van de lederhuid losser en slapper, gaat de huid rimpelen en duurt het even voordat hij zijn oorspronkelijke vorm weer heeft aangenomen als hij wordt verschoven. Deze verschijnselen beginnen tussen het 30e en 50e levensjaar en worden veel duidelijker zichtbaar na het 70e levensjaar. De vorming van uitgezakte plooien is een typisch gevolg van intrinsieke veroudering. Onder invloed van de zwaartekracht en door de slaap vormen zich plooien die naar beneden hangen, vooral op plaatsen waar de huid is opgerekt door de afzetting van vet in het onderhuidse bindweefsel.
Het aantal zweetklieren neemt tijdens de veroudering drastisch af en het duurt ook langer voordat de kliertjes worden gestimuleerd, bijvoorbeeld door een hogere omgevingstemperatuur. Oudere mensen zweten daardoor minder. Ook het aantal talgklieren vermindert, waardoor de huid minder beschermende huidsmeer (talg) aanmaakt en sneller uitdroogt. Veel ouderen hebben dan ook last van een droge huid. Doordat bij het ouder worden ook de bloeddoorstroming van de (dunnere) huid verslechtert, de celdeling langzamer verloopt en de ‘stootkussen’-functie afneemt, zal een beschadigde huid bij oudere mensen trager genezen. Deze fenomenen zijn onafhankelijk van de huidkleur en blijven niet beperkt tot de delen van de huid die door de zon worden bestraald.
Extrinsieke huidveroudering
De extrinsieke veroudering ziet u vooral in de aan zonlicht blootgestelde delen van de huid: het gezicht, de nek, de handruggen, de V van de hals, het kalende hoofd, de onderbenen. Ouder worden onder invloed van (zon)licht noemen we solaire degeneratie of ‘photo-aging’ (lichtveroudering). Vooral de ultraviolette straling in zonlicht is de boosdoener. Behalve ultraviolet licht zijn er andere extrinsieke factoren die het verouderingsproces van de huid versnellen, zoals andere vormen van bestraling (infrarood), klimaatfactoren, roken en blootstelling aan toxische stoffen. Maar het effect van UV-straling op de huid is groter dan dat van alle andere factoren, inclusief de intrinsieke.
Opperhuid
In het begin ziet u in de opperhuid een toename van het aantal cellen, vooral van de hoornlaag. Onder invloed van ultraviolette straling worden de pigmentcellen actiever en groter en kunnen donkere en lichte plekken (pigmentverschuivingen) ontstaan, zoals lentigo solaris. In delen van de huid die langdurig aan UV-straling zijn blootgesteld, neemt het aantal Langerhans-cellen af (dit gebeurt ook in de niet aan UV blootgestelde delen, maar in mindere mate).
Lederhuid
Overmatige UV-straling leidt ertoe dat – net als bij de intrinsieke veroudering – de lederhuid zijn elastische structuur verliest. Dit wordt solaire elastose genoemd. De elastinevezels verdikken zich, worden onregelmatig en gaan uiteindelijk over in een vormeloze kluwen van draden, waarbij ook de collageenbundels verloren gaan. Hierbij is een belangrijke rol weggelegd voor enzymen die de afbraak van elastine- en collageenvezels in gang zetten (elastasen en collagenasen). Hoe UV-stralen deze veranderingen precies veroorzaken, is nog niet duidelijk.
Solaire elastose komt vooral voor op het gezicht en gaat gepaard met een typische gele verkleuring en verdikking van de huid, met grillig gevormde witte streepjes en rimpels rondom de mond en langs sommige lijnen op de wangen. De mate van elastose is afhankelijk van de dosis UV-straling. Het precieze actiespectrum is nog onbekend: zowel UVA- als UVB-licht kunnen elastose veroorzaken, maar ook infraroodstraling.
Huidveroudering en huidafwijkingen
Een verouderde huid wordt gekenmerkt door veranderingen in kleur, vorm en functionaliteit. Daarnaast is er een verband tussen de huidveroudering die veroorzaakt wordt door UV-schade en enkele typische huidafwijkingen, zoals:
lentigo solaris;

talgklierhyperplasie;

teleangiëctasieën;

actinische keratose;

basalecelcarcinoom;

plaveiselcelcarcinoom;

lentigo maligna.
door Roos

Meer Lezen
9 december 2020

Acne

Acne, ook wel jeugdpuistjes genoemd, is een aandoening van de talgkliertjes in de huid van het gezicht, de rug, de schouders en de borst. De talgkliertjes bevinden zich in de haarzakjes en produceren talg (een soort vet) waarmee de huid zichzelf beschermt. Acne komt vooral voor tussen de leeftijd van 15 en 25 jaar. Onder invloed van geslachtshormonen neemt de productie van talg toe en wordt de samenstelling ervan dikker. Als er te veel talg wordt afgescheiden, kan de talg zich ophopen en kan de uitvoergang van de talgklier (de porie) verstopt raken. Deze talgophopingen worden mee-eters of comedonen genoemd. Er zijn oppervlakkige mee-eters (zwarte comedonen) en meer onderhuids gelegen mee-eters (witte comedonen).
Daarnaast bevinden zich in de talgklieren allerlei bacteriën, die zich snel kunnen vermenigvuldigen en de talg kunnen omzetten in vetzuren. Als de talg zich blijft ophopen en het kliertje openscheurt, komen deze vetzuren in de aangrenzende huid terecht en veroorzaken een ontsteking. Hierdoor ontstaan puistjes. De invloed van geslachtshormonen komt ook tot uiting doordat acne vlak voor de menstruatie of tijdens de zwangerschap kan verergeren. Behalve geslachtshormonen (waaronder de pil!) kunnen ook andere geneesmiddelen aanleiding geven tot het ontstaan of verergeren van acne. De bekendste zijn corticosteroïden (prednison) en anti-epileptica (tegen vallende ziekte).
Acne kan ook ontstaan door uitwendige factoren. Meestal gaat het om contact met stoffen die een verstopping van de talgklieren veroorzaken, zoals bepaalde cosmetica. Verder kunt u denken aan teer en aan olie- of chloorhoudende producten in bepaalde beroepen en industrieën. Daarnaast kunnen mechanische factoren (druk en wrijven) een bestaande acne verergeren. Voorbeelden hiervan zijn acne onder de kinband van een helm en op het voorhoofd onder een voorhoofdsband.
Wat zijn de verschijnselen?
Acne wordt gekenmerkt door het voorkomen van mee-eters, rode pukkels (papels) en puistjes (pustels). Betreft het een hevige ontsteking, dan ontstaan onderhuidse ontstekingen die na genezing lelijke littekens kunnen achterlaten. Het uitknijpen van puistjes of krabben werkt het ontstaan van ontstekingen in de hand.
Een ernstige vorm van acne is acne conglobata, die voornamelijk bij mannen voorkomt en vaak tot lang na het 20e jaar blijft bestaan. De ontstekingen verlopen veel heviger dan bij de gewone acne, de acne vulgaris. De schouders, de rug en de borst zijn over het algemeen ernstiger aangedaan dan het gezicht. Kenmerkend zijn de grote onderhuidse knobbels en abcessen (met pus gevulde holten), die uiteindelijk genezen met achterlating van ontsierende littekens. Een andere variant is acne ectopica. Bij deze vorm zit de acne in de liezen en de oksels en raken ook de daar aanwezige zweetklieren ontstoken, waarvan men veel last kan hebben. Acne duurt meestal enkele jaren, maar gaat over het algemeen in de loop van de puberteit over.
Hoe ziet de acne behandeling eruit?
Acne kan niet echt worden genezen. Dat heeft te maken met de gevoeligheid van de talgkieren voor hormonen. Wel kan de aandoening met allerlei middelen worden onderdrukt, totdat uiteindelijk genezing optreedt. Een standaardbehandeling voor acne bestaat dan ook niet. Wanneer het voornamelijk om ontstekingsverschijnselen gaat, is de behandeling anders dan wanneer zich vooral mee-eters voordoen. De ernst van de aandoening, de klachten, maar ook de leeftijd en het geslacht bepalen welk anti-acnemiddel de voorkeur heeft. Omdat ook niet duidelijk is hoe men op de behandeling zal reageren en het enige tijd kan duren voordat een middel ‘aanslaat’, is acne een aandoening die maatwerk vereist.
Wel is er een soort vaste volgorde, waarbij wordt begonnen met eenvoudige lokale middelen, zoals benzoylperoxide dat de talgklierproductie tegengaat en ook de ontstekings-reactie onderdrukt doordat het de groei van bacteriën remt. Behalve dat het de huid kan irriteren, kan benzoylperoxide soms leiden tot overgevoeligheid. Een alternatief is salicyl-zuur of vitamine-A-zuur. Deze stoffen maken de samenhang tussen de hoorncellen minder hecht. Ze worden als eerste keus beschouwd bij acne die voornamelijk bestaat uit mee-eters. Ook bij deze stoffen treedt nogal eens irritatie op, vooral in het begin van de behandeling. Daar moet je als het ware even doorheen. Zo nodig wordt de sterkte aangepast. Vitamine-A-zuur-crème kan ook worden afgewisseld met benzoylperoxide-gel, bijvoorbeeld benzoylperoxide ’s morgens en vitamine-A-zuur ’s avonds.
Wanneer deze middelen onvoldoende effect hebben, worden meestal antibiotica voorgeschreven. Die kunnen in een crème of lotion worden toegepast of in de vorm van een pil-lenkuur. Antibiotica gaan wel de puistjes, maar niet de mee-eters tegen. Er zijn anticonceptiepillen op de markt die ook goed werken tegen acne, bijvoorbeeld Diane-35. Deze minipil moet wel heel trouw worden geslikt. Wat u moet weten, is dat de anticonceptieve werking van ‘de pil’ kan verminderen door het gelijktijdig gebruik van orale antibiotica, bijvoorbeeld tetracycline. Gedurende die tijd zullen daarom extra anticonceptieve maatregelen moeten worden genomen. Acne littekens zijn zeer goed te vervagen door gebruik te maken van een dermaroller.
Als alle bovengenoemde maatregelen tekortschieten, is er nog één alternatief. Dat is behandeling met isotretinoïne-capsules (Roaccutane). Dit middel wordt echter alleen gebruikt bij uiterst hardnekkige en ernstige vormen van acne. Een groot bezwaar van isotretinoïne is dat vrouwen die zwanger zijn of proberen zwanger te worden, dit middel absoluut niet mogen gebruiken. Het kan tot ernstige aangeboren afwijkingen bij het kind leiden. Daarom zal altijd eerst een zwangerschapstest worden uitgevoerd. Roaccutane heeft ook nog andere bijwerkingen, zoals droge lippen, droge ogen en neus, huidschilfering, stijging van het vetgehalte in het bloed en lichte leverstoornissen. De werking is vaak echter zo goed dat velen dit ervoor overhebben.
Wat kunt u zelf doen?
Laat de huid zo veel mogelijk met rust. Uitknijpen van puistjes en mee-eters geeft meer kans op infecties, waardoor littekens kunnen ontstaan. Open comedonen kunnen voorzichtig met een comedonen-quetscher worden uitgedrukt, bij voorkeur door een huidtherapeut, want de comedonen kunnen hierdoor ontstoken raken. De ultraviolette stralen in zonlicht hebben over het algemeen een gunstige invloed op acne. In de zomer zijn jeugdpuistjes daarom meestal minder actief dan in de winter. Het effect van bruiningsapparaten is in het algemeen gering; ze worden vaak wel als prettig ervaren.
Het is nooit bewezen dat bepaalde voedingsmiddelen, zoals chocolade, varkensvlees of patat, acne kunnen verergeren. Ook het tegendeel – dat deze middelen geen effect hebben – is niet aangetoond. Dieetmaatregelen worden dan ook niet aangeraden, maar worden zinvol geacht voor iedereen die denkt dat de acne hierop reageert. Evenmin is er enig verband met vitaminegebrek, slechte hygiëne, overmatige transpiratie, seks of stress. Probeer stoffen die in contact met de huid acne kunnen verergeren – zoals teer, minerale oliën en vetten, cosmetica – en corticosteroïden zo veel mogelijk te vermijden.

door Roos

Meer Lezen
9 december 2020

CO2 laser

Voor ‘laser-resurfacing’ wordt vooral gebruikgemaakt van C02 lasers. Het licht dat deze lasers produceren, wordt geabsorbeerd door water. Aangezien de huid voor circa 80% uit water bestaat, wordt de energie snel geabsorbeerd en blijft die beperkt tot de plaats waar men de laser op richt, mits de duur van de belichting kort is.
De C02 laser wordt op twee manieren toegepast, gericht (gefocusseerd) of ongericht (gedefocusseerd). Met een gerichte straal kan men in bloedrijk weefsel snijden zonder dat het gaat bloeden. De bloedvaatjes die men met de laserstraal doorsnijdt, worden direct dichtgebrand. Gedefocusseerd kan de C02 laser theoretisch elk huidaandoening ‘verdampen’ of ‘verstuiven’. Op die manier worden C02-lasers vooral toegepast op de bovenste laag van de huid. De wondjes die hierdoor ontstaan, lijken sterk op kleine brandwonden. Net als bij andere vormen van peeling geneest de wond met een roze huid in een week of twee en verdwijnt de roze kleur geleidelijk in de loop van drie maanden. Typerend voor de C02 laser resurfacing is dat door deze techniek niet alleen weefsel wordt verwijderd, maar ook een thermisch effect op het collageen ontstaat, waarbij een verkorting van het weefsel plaatsvindt (krimping).
Tot voor kort werd voornamelijk gebruikgemaakt van niet-gepulste C02 lasers met een continue lichtstraal. De niet-gepulste C02 lasers hebben als nadeel dat de opwarmtijd langer is dan de thermische relaxatietijd (afkoeltijd), waardoor meer warmte in de omgeving wordt afgegeven en er een grotere kans op littekenvorming bestaat. Tegenwoordig worden vooral gepulste C02 lasers (met een lichtstraal die niet continu is) gebruikt, omdat die minder thermische schade veroorzaken.
De Erb Yag lasers (Yag: Ytrium aluminium garment) die eveneens vaak voor Taser-resurfacing’ worden gebruikt, geven minder thermische schade en verdampen net als de C02 laser de opperhuid, maar veroorzaken minder krimping van het collageen (ze hebben dus minder effect op rimpels).
De ontwikkeling gaat door. Voor een nog nauwkeuriger verwijdering van de oppervlakkige huid wordt sinds kort een gefocusseerde laser toegepast waarbij twee technieken worden gebruikt:
• de ultra pulslaser, zoals de hierboven genoemde Erb Yag laser, maakt gebruik van een superkorte belichtingstijd in een veld met vele kleine, direct naast elkaar geplaatste puntjes, waarbij gedurende zeer korte tijd extreem hoge hitte vrijkomt;
• de gescande laser stuurt een straal via een van tevoren vastgelegd patroon over een bepaald oppervlak, zodat op de plaats waar de huid de straal raakt dezelfde hitte vrijkomt als bij de ultra puls. Door de diffusie van warmte krimpt het collageen, waardoor de rimpelvorming wordt tegengegaan.
Verschillende Lasers
Naast de C02 lasers en de Erb-Yag-lasers zijn er nog enkele andere lasers. Zoals u aan het begin van deze paragraaf over lasertherapie heeft kunnen lezen, heeft elke laser zijn eigen specifieke aangrijpingspunt. C02 lasers worden geabsorbeerd door water en worden voor de bovenste huid-laag gebruikt. Pulsed dyelasers (kleurstoflasers) en de oudere argonlasers zenden golflengten uit die geabsorbeerd worden door hemoglobine. De puls geeft een schokgolf, met als resultaat een scheuring van de bloedvatwand; er ontstaat een oppervlakkige paarse bloeduitstorting die een a twee weken zichtbaar blijft, maar geen littekens nalaat.
Hiermee kunnen verwijde of ‘gesprongen’ adertjes, couperose, wijnvlekken en dergelijke worden behandeld. De nieuwe kleurstof lasers werken inmiddels zo selectief en geven zo weinig littekenvorming dat ze ook bij kleine kinderen kunnen worden gebruikt. Q-switched ruby(robijn)lasers en Q-switched neodynium-Yag-lasers richten zich op melanine en andere pigmenten (tatoeages). Ze worden vooral gebruikt bij pigmentverkleuringen.
Co2 lasers in de media
In de literatuur hebben we nog speciaal gezocht naar onderzoeken waarin men de resultaten van een C02 Laserbehandeling op lange termijn heeft beoordeeld. In 1998 zijn de resultaten van een onderzoek gepubliceerd in het tijdschrift Clinical Plastic Surgery. Het betrof een onderzoek bij 2123 patiënten. De cosmetische effecten bleken over het algemeen lang aan te houden, in ieder geval vijfjaar.
Ook vonden we enkele klinische gerandomiseerde vergelijkende onderzoeken met betrekking tot C02 lasers. In de meeste werden twee verschillende lasers met elkaar vergeleken, bijvoorbeeld een niet gepulste C02 laser met een Neodynium Yag laser, of een Feather Touch (gescande) C02 laser met een ultra pulselaser, waarbij het klinische effect slechts een van de aspecten was waarnaar werd gekeken. Het ging over het algemeen om kleine onderzoeken waarin slechts kleine verschillen werden aangetoond.

door Roos

Meer Lezen
9 december 2020

Peeling

Chemische peeling
Chemische peeling is een in het begin van de 20e eeuw geïntroduceerde techniek om cosmetische verbetering of verjonging van de huid te verkrijgen. Chemische peeling is een techniek waarbij de huid door chemicaliën -met name allerlei zuren – oppervlakkig wordt verwond en na genezing een verjongd aspect krijgt. Afhankelijk van het gebruikte middel zullen veranderingen optreden in de opperhuid (oppervlakkige peeling), het bovenste gedeelte van de lederhuid (middeldiepe peeling) of in het gedeelte daaronder (diepe peeling).
Evenals bij dermabrasie worden bij chemische peeling de oppervlakkige lagen van de verouderde huid verwijderd, waardoor de vorming van collageen wordt gereactiveerd. Chemische peeling moet het net als dermabrasie in veel situaties afleggen tegen fotothermische peeling, ofwel laser-resurfacing. Toch heeft chemische peeling soms voordelen boven fotothermische peeling. Zo kan de behandeling poliklinisch worden uitgevoerd en is er geen – behalve bij fenolpeeling, aparte verdoving nodig (wel pijnstilling). Bovendien is chemische peeling minder duur dan fotothermische peeling.
Diepe en middeldiepe peeling
Bij een diepe peeling wordt de huid tot in de dermis beschadigd. Het meest gebruikte middel is fenol. Diepe peeling kan imposante resultaten hebben op het gebied van huidverjonging, maar u moet er veel voor overhebben. Valt u in ondeskundige handen, dan kan er ook veel schade ontstaan.
De middeldiepe peelings beschadigen de huid tot in de bovenste laag van de dermis. Hiervoor wordt gewoonlijk 50% trichloorazijnzuur gebruikt, of een combinatie van twee oppervlakkige peelings. Een (middel) diepe peeling wordt meestal toegepast ter verbetering van ernstig door zonlicht beschadigde huid, met rimpels en andere zonbeschadigingen (zoals actinische keratose en solaire elastose). Ook uitgeponste acnelittekens kunnen door een dergelijke peeling verbeteren.
De meest voorkomende complicatie is hypopigmentatie (ontkleuring), gevolgd door hyperpigmentatie onder invloed van zonlicht. Daarom moet u na de ingreep lange tijd volledig uit de zon blijven. Een diepe peeling is niet ongevaarlijk en moet dan ook altijd in het ziekenhuis worden uitgevoerd. De volledige genezing duurt ruim een half jaar.
Oppervlakkige peeling
Voor een oppervlakkige peeling worden onder andere gebruikt alfahydroxyzuren (fruitzuren, zoals glycolzuur en melkzuur), of combinaties hiervan met salicylzuur, azelaïnezuur, resorcinol of vitamine-A-zuur. Deze vorm van oppervlakkige peeling wordt vooral toegepast door vrouwen die hun huid regelmatig willen ‘verjongen’ door het minder zichtbaar maken van geringe zonbeschadigingen, fijne rimpels of vlekkige pigmentatie. Ook acnelittekens en wijde poriën kunnen hiermee worden verbeterd. Het effect is tijdelijk, maar deze peelings kunnen regelmatig worden herhaald.
De concentratie van de gebruikte zuren is belangrijk voor het resultaat. Een door ons verrichte literatuuronderzoek leverde onder meer twee onderzoeken op met alfahydroxyzuren. Beide werden in 1998 in Amerikaanse tijdschriften gepubliceerd (Dermatologie Surgery en Cutis). In het eerste onderzoek werd bij 18 patiënten 70% glycolzuur-crème (een zeer hoge dosering!) vergeleken met 5-fluorouracil-crème bij de behandeling van actinische keratose. Glycolzuur schoot hierin te kort ten opzichte van 5-fluorouracil, maar had wel een duidelijk verjongend effect op de huid van de betreffende personen. In een ander gerandomiseerd, placebogecontroleerd onderzoek (in 1999 gepubliceerd in Dermatology) werden drie verschillende irriterende zuren met elkaar vergeleken wat betreft hun ‘helend’ effect op een verouderde huid (dit soort onderzoek levert min of meer de hoogste graad van bewijs voor het effect van een bepaalde behandeling). Dit resultaat werd overigens niet klinisch bepaald, maar werd gemeten aan de hand van microscopisch onderzoek van de behandelde huid. Eén van de drie zuren was glycolzuur, in een concentratie van 10%. In deze concentratie had glycolzuur (in tegenstelling tot de twee andere zuren, te weten benzoë-zuur en vitamine-A-zuur) geen enkel positief effect op de huid.
Een populaire vorm van oppervlakkige peeling is die met vitamine-A-zuur. Vitamine-A-zuur wordt door dermatologen al sinds de jaren zestig van de vorige eeuw gebruikt bij de behandeling van acne. Het was al eerder opgevallen dat bij langdurig gebruik van een lage concentratie vitamine-A-zuur een geringe cosmetische verbetering optrad en dat dit mogelijk ook veroudering van de huid tegenging.
Het eerste wetenschappelijk onderzoek waarin het effect van vitamine-A-zuur op een extrinsiek verouderde huid werd vergeleken met het effect van een indifferente crème (een crème zonder werkzame stof) dateert van 1990 (JAMA). Dat onderzoek werd verricht door enkele Amerikaanse dermatologen. De resultaten waren vrij opzienbarend, maar aan het onderzoek werd door slechts zes personen deelgenomen.
In datzelfde jaar volgden uitgebreidere verslagen van dezelfde onderzoeksgroep (Journal of the American Academy of Dermatology). Nu ging het om een placebogecontroleerd onderzoek met dubbelblinde beoordeling bij 30 personen met een door zonlicht verouderde huid. Het bleek dat een behandeling van 16 weken met een lokaal aangebrachte crème met vitamine-A-zuur resulteerde in een toegenomen dikte van de opperhuid, een toename van het aantal celdelingen, een compactere hoornlaag en een afname van het aantal melanocyten. Onder een gewone microscoop waren geen veranderingen in de lederhuid te zien, wel onder een elektronenmicroscoop. De verbetering van de met vitamine-A-zuur behandelde personen was ook voor het oog zichtbaar. De beoordeling vond plaats door de onderzoekers en door de mensen bij wie het onderzoek plaatsvond, zonder dat ze wisten wie wat (vitamine-A-zuur of placebo) had gekregen. Het bleek dat de resultaten bij de met vitamine-A-zuur behandelde personen beter waren dan bij de controlegroep: kleine rimpeltjes en donkere vlekken vervaagden. Bovendien trad een lichtrode verkleuring van de huid op die door de meeste gebruikers als prettig werd ervaren. Na het staken van de behandeling verdween het effect.
Dat vitamine-A-zuur ook effect had op de bruine verkleuringen werd aanvankelijk niet verwacht. Vandaar dat hiernaar nog een apart onderzoek werd uitgevoerd bij 58 personen met pigmentvlekken in het gezicht of op de aan zonlicht blootgestelde huid (handruggen en onderarmen). Opnieuw ging het om een gerandomiseerd placebogecontroleerd onderzoek met dubbelblinde beoordeling. 28 personen kregen een crème met vitamine-A-zuur en 30 personen kregen een indifferente crème die gedurende tien maanden voor het slapen gaan op de donkere plekken werd gesmeerd. Het verschil in effect was al na één maand zichtbaar en na tien maanden was het resultaat in de vitamine-A-zuurgroep uitgesproken beter dan in de controlegroep. Vitamine-A-zuur heeft dus een gunstig effect op zowel de rimpels als de verkleuringen die veelvuldig ontstaan in extrinsiek verouderde huid. Hoewel bij uitwendig gebruik van vitamine-A-zuur tijdens de zwangerschap nooit schadelijke effecten op de ongeboren vrucht zijn waargenomen, is bij farmacologisch onderzoek gebleken dat het middel niet geheel veilig is. Daarom is vitamine-A-zuur alleen op recept verkrijgbaar. Bovendien kan vitamine-A-zuur-crème de huid behoorlijk irriteren. Vandaar dat aan cosmetische producten vaak vitamine A (retinol) of een voorstadium daarvan (pro-retinol) wordt toegevoegd. Die stoffen zijn echter lang niet zo effectief als vitamine-A-zuur.

door Roos

Meer Lezen